بسيارى نيز ارزشيابى تشخيصى را بصورت ترکيبى از آزمون رفتار ورودى و پيش آزمون (pretest) اجرا مى‌کنند که اين حالت مطلوب‌تر به نظر مى‌رسد؛ زيرا ارزشيابى تشخيصى بايد وسيله‌اى باشد که ميزان آگاهى شاگردان را دربارهٔ آنچه بايد بياموزند بسنجد. سؤالات مطرح شده در ارزشيابى بايد به گونه‌اى تنظيم شود که رفتار ورودى و هدف‌هاى اجرايى درس جديد را در بر بگيرد و مشخص کند که آيا شاگردان پيش‌نياز درس جديد را بطور مطلوب آموخته‌اند يا نه يا از مفاهيم درس جديد چقدر آگاهى دارند.

ارزشيابى تشخيصى علاوه بر اينکه معيار سنجش رفتار ورودى شاگرد است، وسيله‌اى است که به کمک آن مى‌توان اولين گام آموزشى را بدقت معين کرد.

  وظايف ارزشيابى تشخيصى

۱. ارزشيابى تشخيصى به منظور تعيين معلومات و رفتار ورودي.

۲. ارزشيابى تشخيصى به منظور کشف دلايل اصلى مشکلات شاگردان در يادگيري.

۳. ارزشيابى تشخيصى به منظور تعيين معلومات و رفتار ورودى و کشف علل مشکلات شاگردان در يادگيري:

الف- تشخيص شاگردانى که مشکل يادگيرى دارند.

ب- تشخيص نکات ضعيف و ترميم آنها.

ج- کشف علل اشتباهات شاگردان:

- عدم توانايى در مهارت‌هاى پايه.

- عدم آگاهى از روش درست مطالعه.

- ضعف در توانايى‌هاى ذهنى.

- عوامل فيزيکى.

- عوامل عاطفى.

- عوامل مربوط به ضعف معلم در تدريس.